Volgers van het amateurvoetbal die de uitslag van Zeerobben – Hardegarijp (5-1) hebben gezien, zullen wellicht hebben gedacht dat Hardergarijp er niet veel meer aan heeft gedaan na de uitschakeling voor het kampioenschap tegen Be Quick Dokkum vorige week. Niets is minder waar. Was Zeerobben dan zoveel beter? Hoewel bescheidenheid past na een afstraffing met deze cijfers passen ook daar wel wat nuances bij. Feit is dat Zeerobben kampioen is waarop het ook recht heeft met een keeper van hoofdklasseniveau, een oerdegelijke verdediging die weinig weggeeft en individuele klasse waarmee het wedstrijden beslist. De welgemeende felicitaties ook langs deze weg voor de al jaren naar de eerste klasse hunkerende Harlingers. Voor Hardegarijp rest de nacompetitie en als je twaalf punten verliest van de nummers één en twee van de ranglijst met ook nog eens forse doelcijfers, is plek drie waar je hoort.
Motivatie
Na het teleurstellende verlies tegen de Dokkumers waardoor een prachtige apotheose van de baan was in de laatste wedstrijd van het seizoen, kwam in de loop van de week toch de motivatie terug om het Zeerobben lastig te maken. De (logische) festiviteiten die de thuisploeg had georganiseerd rond het naderende kampioenschap brengen ook iets in een ploeg naar boven van dat men zich niet zomaar naar de slachtbank wil laten leiden. Hardegarijp miste de geblesseerde Jelke Visser en de geschorste Rick de Groot, Zeerobben was compleet. De aanstaande kampioen liet het initiatief aan de gasten die dat ook pakten. Dat was over negentig minuten gezien grotendeels het geval. Als je dan goed voetbalt, daarvoor ook de complimenten krijgt, maar met 5-1 verliest doe je toch iets verkeerd.
Eerste helft
Zeker de eerste helft speelde Hardegarijp goed. Natuurlijk zal de kampioensstress bij Zeerobben hebben meegespeeld, maar Hardegarijp durfde te voetballen, verschafte zich mogelijkheden en kansen, maar weigerde de tegenstander tot op het bot zenuwachtig te maken door de trekker niet over te halen. Na een prachtige aanval had Anne Kromhout daartoe de beste kans, maar hij produceerde alleen voor keeper Jacob de Vries een rollertje naast. De tactiek van Zeerobben had met hun razendsnelle buitenspelers al voor enkele gevaarlijke situatie gezorgd en toen na een half uur Jelco Witteveen en Oane Rijpma tegelijkertijd het luchtduel op de middellijn aangingen, lat het achterin open en nam Zeerobben over door Dylan Drent weg te sturen die langs de enig overgebleven verdediger naar Abdul Boundati afspeelde. Alleen voor de goal had hij geen moeite FJ Oosterhuis te passeren en het Oostersportpark te laten ontploffen. Hardegarijp ging echter niet moedeloos bij de pakken neerzitten, behield het initiatief en kreeg wederom mogelijkheden. Samen met het tegenkrijgen van de doelpunten in de wedstrijden waarom het er echt om ging, is scoren in de topwedstrijden dit seizoen echter het grootste euvel gebleken om de titel te kunnen grijpen. Dat lukte ook in de rest van de eerste helft niet waarbij het steeds beducht moest zijn op de tegenstoten van Zeerobben.
Tweede helft
In de tweede helft was de wedstrijd al snel geen wedstrijd meer. Nadat Hardegarijp weer de eerste speldenprikken had uitgedeeld, moest Martijn Bakker het bij een diepe bal afleggen tegen de snelle Dylan Drent die via FJ Oosterhuis de bal net aan de goede kant van de paal in het net zag verdwijnen. 2-0 en nog altijd had Hardegarijp de intentie om terug te komen. Toen op het uur Abdul Boundati op weg naar het doel Tjeerd Rijpma op de hakken liep maar vervolgens wel de 3-0 mocht binnenschieten, was de wedstrijd gespeeld. Boundati’s woorden ‘ik dacht ik schiet de bal er maar in en dan zie ik wel wat de scheidsrechter doet’ waren illustrerend voor de scheidsrechterlijke dwaling. Bij de 5-1 van Boundati werd Jelco Witteveen door Drent voor iedereen zichtbaar in de rug geduwd, maar ook dit mocht doorgaan. Als de scheidsrechter dat dan niet ziet, maar de op vijf meter afstand staande neutrale grensrechter ook niet, rijst de vraag waarom deze heren aan de zijlijn staan. Natuurlijk is het prettig dat er eens weinig twijfel hoeft te zijn over buitenspelsituaties, maar als de verdere toegevoegde waarde alleen is om te constateren of de bal bij een doeltrap wel of niet in het vijfmetergebied ligt, vraag je je af of beide mannen de daarmee behalve de gememoreerde momenten helemaal niet zo verkeerd fluitende scheidsrechter Oosting niet meer tot last dan tot lust waren. Tussendoor rondde Marijn Helfferich een snelle rush van Higor da Silva af en kopte Vincent Smallegange fraai de 4-1 voor Hardegarijp in de kruising na een prachtige voorzet van Berwout Beimers. Tot het eind toe bleef Hardegarijp het proberen, maar natuurlijk kabbelde de wedstrijd naar het eind. Meest memorabel was nog dat bij Hardegarijp de Friese toptennisser Joost Willekes zijn debuut in de tweede klasse mocht maken. Een topkaatser (Drent) en een toptennisser binnen de lijnen, best grappig.
Nacompetitie
Na 90 minuten maakte Oosting een einde aan de wedstrijd en kon Zeerobben gaan feestvieren. Hardegarijp wenst de Harlingers veel succes in de eerste klasse. Of het daarbij gezelschap krijgt van Hardegarijp moet de nacompetitie uitwijzen. Daarin is de formatie van Rob de Jong echter allesbehalve favoriet en de laatste speeldag wees ook nog eens uit dat in de eerste ronde moet worden aangetreden tegen de ambitieuze sterrenformatie van Wim Bulten, Pelikaan S. Zaterdag a.s. speelt Hardegarijp om 15.00 uur thuis, waarna de dinsdag daarop om, zoals het nu staat, 19.00 uur moet worden aangetreden in Oostwold.