Hurdegaryp – Het is even wennen. Hoewel, we hebben in die ‘eerste golf’ de nodige ervaring opgedaan, dus helemaal ‘frjemd komt it ús net foar’. Maar nogmaals, het blijft een vreemd gezicht: een voetbalveld, in casu het prachtige hoofdveld van vv Hardegarijp op sportpark De Warren in Hurdegaryp, waar zo’n 50, 60 jonge voetballertjes druk in de weer zijn, en waar geen toeschouwers aanwezig zijn, sterker nog, niet aanwezig mógen zijn. Ik hoef er geen tekening bij te maken waarom dat is, dus waarom het spreekwoordelijke ‘omsittend laach’ deze zaterdagmorgen is thuisgebleven, móest thuisblijven. Iedereen zal zo langzamerhand wel weten dat dit alles de schuld is van dat vermaledijde virus. Nou kun je als voetbalvereniging twee dingen doen: je kunt het hoofd in de schoot leggen, bij de pakken neerzitten en de pijp aan maarten geven, maar je kunt ook de koe bij de hoorns vatten, de mouwen opstropen en de schouders er onder zetten.
‘de kop der foar’
Ik was nog een vergeten, ‘de kop der foar hâlde’ en dat was wat de leiding van de jeugd van vv Hardegarijp zaterdagmorgen had gedaan. Met andere woorden, ze hadden daar een oplossing bedacht die, uiteraard binnen de landelijke corona-regels, ervoor zorgde dat een grote groep jeugdige voetballers toch een wedstrijd kon spelen. Kijk, trainen is leuk, nuttig en gezellig, maar jongelui van deze leeftijd associëren voetbal nu eenmaal met wedstrijdjes spelen. Wedstrijden geven de ultieme boost aan een training en dus hadden ze in Hurdegaryp de training weggelaten en was het voetbal-in-wedstrijdvorm overgebleven, het non plus ultra voor jeugdvoetballers. Om het voor zoveel mogelijk jongelui aantrekkelijk te maken, werd er na elk wedstrijdje opnieuw ‘gesteld’, zo zou het heten ware het een kaatswedstrijd geweest. Dus kwamen er elke keer nieuwe ploegjes binnen de lijnen. Bijkomend voordeel was dat eigenlijk alle deelnemers continu in actie waren. En dus gonsde het hoofdveld van vv Hardegarijp, deze hele zaterdagochtend van het gedruis, ik zou het bijna met ‘sch’ schrijven, die typische melange van voetbalgeluiden. Die klinkt liefhebbers, of ze zich nu binnen of buiten de lijnen bevinden, als muziek in de oren: ‘it rint harren as lij wetter yn de earen’. Ik was zaterdagochtend een van de uitverkorenen die wél aanwezig mocht zijn op sportpark De Warren. En daar hoefde ik geen spijt van te hebben, integendeel, ‘ik ha my ta de teannen út fermakke’.
‘droech mei in spatsje rein’
Dat heeft Piet ons beloofd en geloof het of niet, maar zolang ik in Hurdegaryp langs de lijn zit is het droog, pas op het moment dat ik een paar uren later in mijn auto stap, begint het te regenen, Pluvius heeft blijkbaar medelijden met mij. Meestal is het veel te kleine parkeerterrein van sportpark De Warren vol als ik hier naar een wedstrijd kom kijken, maar ‘no kin ik útsykje’. En als een van de eersten die ik ontmoet binnen de hekken, Jan K. is, kan mijn ochtend niet meer stuk. Aardige jongen hoor, Jan, maar mijn appreciatie heeft een duidelijke bijsmaak, een koffiesmaak om precies te zijn. Ik krijg een uitgebreide uitleg over wat hier gebeurt deze ochtend. De eerste ploegjes zijn dan al bezig en ik kan kiezen uit vier zitplekken om foto’s te maken, want daar ben ik uiteraard voor gekomen. Het is even geleden dat ik bij een voetbalwedstrijd heb zitten fotograferen, maar het is als met zwemmen of zeilen, als je het een keer kunt, verleer je het nooit meer. En foto’s maken van jeugdwedstrijden is een van de leukste dingen die er is, je hebt een heel half veld tot je beschikking en met een telelens kun je die hele oppervlakte coveren. En bij dit soort wedstrijdjes gebeurt altijd van alles. Het zijn partijtjes van vijf tegen vijf, maar als het zo uitkomt mag zes tegen zes ook. Geen keeper, geen scheidsrechter, wel een spelleider, maar die heeft als hoofdtaak eigenlijk alleen het bijhouden van de stand. En hij moet optreden als ‘chef-veters-vast maken’. En als iemand echt heel erg ‘au heeft’ zoals Jan dat zo mooi noemt, moet hij eerste hulp verlenen. Die bestaat meestentijds uit troostende woorden en een aai over de bol. De spelers redden zich prima met de spelregels, ze weten donders goed wie de bal het laatst heeft geraakt bij een gevalletje corner-of-doeltrap en de meeste overtredingen zijn van het type ‘per ongeluk’ en hoeven dus niet echt bestraft te worden. Heerlijk eenvoudig en soms vraag ik me af waarom dat bij volwassenen niet op deze manier kan. Als je soms ziet dat de scheidsrechter daar bijna gemolesteerd wordt als hij fluit voor een overtreding!
om duimen en vingers bij af te likken
En dan het voetbal zelf natuurlijk, want dit zijn wel de aanstormende talenten van de toekomst, over een jaar of tien is een gedeelte van deze jongelui rijp om de hoofdmacht van de club te versterken. En van sommigen weet je het eigenlijk nu al zeker, dat zijn de spelers ‘mei in fin mear as in bears’, Franstaligen spreken van ‘hors categorie’, de buiten categorie dus. Als je daar oog voor hebt is zo’n jeugdtoernooitje, hoe simpel van opzet dan ook, puur genieten, ‘om duimen en vingers bij af te likken’ zeggen ze in Vlaanderen. Bewegingen die ze van een of andere stervoetballer moeten hebben afgekeken, maar ook tactisch inzicht dat hen in staat stelt een wedstrijdsituatie ‘te lezen’ en er hun conclusies uit te trekken. Aan sommige van de foto’s bij dit verslag kun je zowel de technische als de tactische hoogstandjes aflezen. En bij elke jeugdwedstrijd kom je dit soort jongens tegen, sommigen hebben een echte blonde ‘Kick Wilstra-kuif’, u weet wel de held van de gelijknamige strips, anderen hebben al even fraaie diepzwarte krullenbollen. Maar voetballen kunnen ze allemaal, de een wat beter dan de ander, maar ‘nocht en wille’ stralen ze allemaal uit. Op veld 2 is ondertussen een ander toernooitje gestart en alleen al de namen van de drie teams zijn om van te watertanden: Nederland, Engeland en Frankrijk. Ploegen van wat oudere jongens die op een half veld spelen. En ook dat is een serie wedstrijdjes die de moeite van het bekijken waard is en dat doe ik dan ook. Deze jongens zijn een stuk ouder en ze hebben dus ook al een aantal sporten van de lange ladder naar voetbalvolwassenheid beklommen. Hier wordt naar hartenlust gecombineerd, zijn de schoten snoeihard en de schijnbewegingen al een stuk beter ingeslepen en worden er een stuk meer decibels over het gras uitgestort. Maar ook hier heeft de scheidsrechter een merendeels facilitaire functie, overtredingen zijn ook hier zeldzaam en al helemaal niet opzettelijk. Ook leuk om naar te kijken. En natuurlijk een serie foto’s te maken. En aan het slot van mijn ochtendlijke visite aan sportpark De Warren keer ik nog even terug naar de jongere jeugd voor nog maar een stel foto’s, wetende dat ik de halve middag nodig zal hebben om een sprekende uitsnede uit al die plaatjes te maken. Maar ik prijs mij gelukkig dat ik na weken stilstand nu eindelijk weer eens kan doen wat ik het liefste doe: naar sportwedstrijden kijken, er een verslag en foto’s van maken. Met andere woorden: mijn weekend is al geslaagd!
Binne Kramer
Voormeer foto’s kijk op Facebook : VvHardegarijp Evenementen
- Trouwens: wist u, dat de naam Kick Wilstra is samengesteld uit de namen van drie iconische voetballers: Kick Smit, Faas Wilkes en Abe Lenstra
