HURDEGARYP – Werd het traditionele Rijschool Van Buuren voetbaltoernooi meestal georganiseerd aan het einde van het voetbalseizoen, dit keer koos de leiding voor een opzet aan het begin van een seizoen. Als voorbereiding dus en dat bracht voor-en nadelen. Voordeel was dat het een prima trainingsdag was waarbij iedereen weer even kon proeven aan wat er de komende maanden te wachten staat. Nadeel was de nog nasluimerende vakantieperiode, niet iedereen was al terug.
De toch wel verrassende Europese titel voor het Nederlands vrouwenelftal, nog maar een paar weken geleden, zal opnieuw, als de voortekenen niet bedriegen, een boost geven aan het vrouwenvoetbal in het algemeen en het meisjesvoetbal in het bijzonder. Het vrouwenvoetbal heeft er weer een paar iconen bij en dat is voor een betrekkelijk jonge sport als meisjesvoetbal een enorme opsteker. Jonge kinderen, meisjes in dit geval, identificeren zich nu eenmaal graag met lichtende voorbeelden. Prima ontwikkeling uiteraard, hoe meer kinderen gaan sporten, hoe beter, maar die stormachtige aanwas heeft ook zo zijn beperkingen. Is er wel genoeg deskundig kader bij de clubs aanwezig, met andere woorden, waar vind je mensen die leiding willen en kunnen geven aan een groep jonge meiden en anderen die hen willen begeleiden op de lange weg naar voetbalvolwassenheid.
Aan talent ontbreekt het niet, ik heb het al vaker verkondigd op deze site, als je ziet wat er allemaal rondloopt bij de verschillende clubs aan meisjestalent, dat hou je nauwelijks voor mogelijk. Zaterdagmorgen kon ik dat nog eens ten overvloede constateren in Hurdegaryp, waar op Sportpark De Warren het jaarlijkse Rijschool van Buuren vrouwen- en meisjestoernooi werd georganiseerd. De omstandigheden waren vrijwel ideaal, heerlijk weer voor de toeschouwers en misschien zelfs iets te warm voor de deelnemers. Maar, geheel in stijl: er was een grote container gratis ranja, dus het vochtprobleem werd soepel opgelost.
Organisatie
De organisatie was in handen van Linda, nog eens Linda, Marianne, Angelica, Dianne, Annemiek en Lisanne. Alleen voornamen, ook zoiets dat naadloos past in het vrouwen- en meisjesvoetbal. Het geeft iets ongedwongens aan, iets soepels, het maakt de communicatie wat makkelijker op de een of andere manier. ‘Noflik’, heet dat in het Frysk, al wordt die taal hier op het veld maar mondjesmaat gebezigd. Maar daar gaat het nu niet om. Ik meld mij om even over negen uur bij de organisatie en de eerste vraag van hen aan mij is of ik koffie wil. Kijk, dat is een uitstekend begin, 1-0 voor de dames. Ik laat mij even uitleggen hoe het speelschema in elkaar zit en leer dat naast vv Hardegarijp ook SC Stiens, SC Franeker, Be Quick Dokkum, LAC Frisia Leeuwarden en vv BBC Burgum aan het vertrek zullen komen bij de meisjescategorie. Een uitstekende bezetting dus en dat garandeert in principe een spannend en attractief toernooi en aan het eind van dag is de conclusie gerechtvaardigd dat het sportief gezien inderdaad de moeite van het bekijken waard is geweest. Maar zover zijn we nu nog niet. Er wordt gespeeld op kunstgras, het fonkelnieuwe veld van vvHardegarijp ligt er fantastisch bij. Dan is het half tien en wordt het tijd om een plekje te zoeken. Het enige waar ik niet echt gesticht over ben is de muziekkeuze, maar dat zal met de leeftijd te maken hebben. Ik ben overigens niet de enige. Een ‘wat oudere’ supporter vraagt me of ik nog een beetje geniet van de stampende beats die uit de speakers rollen. Hij duidelijk niet. Maar ach, je kunt niet alles hebben, het is in ieder geval niet zo overdonderend luid als in sommige sporthallen tegenwoordig, hier kun je nog gewoon praten met iemand, in die hallen moet je schreeuwen. En ik hou niet van schreeuwen.
Inzet
Ik kijk als eerste wedstrijd naar vv Hardegarijp tegen Franeker, een wedstrijd van zeven tegen zeven op een half veld, heerlijk overzichtelijk. Aan de inzet ontbreekt het niet bij beide ploegen en net als bij andere gelegenheden op dit niveau kan ik ook nu kijken naar een aantal echt getalenteerde voetballers, waarbij ik me net als zo vaak afvraag hoever ze het zullen ‘schoppen’, met andere woorden, wie van deze meiden zal later voor misschien wel een vol nieuw Cambuurstadion schitteren op een Ek of zelfs een WK. Het zal een kwestie zijn van talent, aanleg dus en met name ambitie, heb je er alles voor over, kun je er alles voor doen en met name alles voor laten. Maar als ik zo zit te kijken zie ik meiden die bewegingen in huis hebben om duimen en vingers bij af te likken, meiden met techniek om door een ringetje te halen en een overzicht om jaloers op te zijn. Ik hou de uitslagen en dus de standen niet bij, ik kijk naar ‘het plaatje’, met andere woorden: hoe ziet het eruit, want doen ze, individueel en als team. En bij deze twee ploegen ziet dat totaalbeeld er prima uit. Vroeger, zeg maar een decennium geleden, kon je duidelijk zien dat de meeste meisjes mank gingen aan het stuk opleiding dat jongens al achter de rug hadden. Maar die achterstand is razendsnel ingelopen, nu komen de jongste meisjes ook voetballen en krijgen ze gerichte training. En dat betaalt zich uit, dat kun je zien.
BBC
Even later kijk ik naar een wedstrijd van BBC tegen Frisia en ook daar in feite een zelfde beeld. Bij beide ploegen lopen een paar meiden rond die ‘een beetje kunnen voetballen’. De Leeuwarders hebben een spits in de gelederen, een klein blond meisje met, uiteraard, een lange blonde paardenstaart, die echt voetbalgenen moet hebben. Bovendien heeft ze zo te zien de juiste mentaliteit. Ze gaat de persoonlijke duels aan met een onverschrokkenheid die indruk maakt en ze heeft schijnbewegingen in huis die een lange oefenperiode op pleintjes en veldjes verraadt. Een feest om naar te kijken. Ze lijdt overigens aan de bekende kwaal van goede voetballers om veel, eigenlijk alles, alleen te willen doen, en dat komt niet altijd goed uit, het past ook niet altijd in het tactische concept van de trainer/coach. Maar voor een voetballiefhebber is het duidelijk: ‘dit is in echtenien’. Er is inmiddels ook publiek komen kijken, uiteraard met een hoog ‘omsittend laach’ gehalte, maar het geeft de ambiance een extra dimensie, het maakt het geheel tot een uiterst sfeervol en gezellig gebeuren.
Vrouwen
Ik ga eerst ‘nei hûs om iten’ en daarna ga ik kijken bij de paardenmarathon in en om Burgum, het verslag daarvan vindt u t.z.t elders op deze site, om daarna weer terug te keren op sportpark De Warren in Hurdegaryp. Daar is inmiddels het vrouwentoernooi van start gegaan, met als deelnemers liefst drie teams van vvHardegarijp, SCJoure, SV Suwâld, Leeuwarder Zwaluwen, VC Trynwâlden en VCR. Van die laatste ploeg ben ik niet zeker overigens. Uiteraard ga ik met name kijken naar de thuisclub, naar buurclub Suwâld en uiteraard naar VC Trynwâlden. Vooral omdat die ploeg een bloeiende en goede vrouwenploeg had een jaar geleden. Die is wegens gebrek aan belangstelling opgeheven, maar nu lijkt het erop dat de Trynwâldsters toch weer opnieuw willen beginnen. En waarom ook niet, goede voetballers genoeg daar in het land Tryntsje, ook al had die oermoeder slechts zonen, zeven om precies te zijn. Als ik de Trynwâldster meiden, officieel vrouwen, maar die grens is behoorlijk arbitrair, zo zie spelen, moet het lukken om weer een volledig en volwaardig vrouwenteam op de been te kunnen brengen. Bij Hardegarijp is dat al geen probleem meer, daar hebben ze al meerdere vrouwenploegen als ik goed ben ingelicht. En ook Suwâld is wat dat betreft goed geoutilleerd, die vrouwenploeg heb ik al een aantal keren zien spelen en ook van die gelegenheden herinner ik mij een fysiek sterke ploeg met meer dan voldoende technisch en tactisch vermogen.